Ze keek me gefrustreerd aan en draaide nerveus aan haar trouwring. Al jaren liep ze met een druk in haar hoofd. Thuis speelde er van alles. Het liep al een tijd niet lekker tussen haar en haar man. Ze wilde haar huwelijk verbeteren maar wist niet hoe. Dagelijks liep ze erover te pieken. Maar dat wist niemand. Want ze vond dat ze het zelf moest kunnen oplossen. Dat had ze toch altijd zo gedaan?!
Op werk liep het ook niet lekker. Ze had een hele interessante baan, maar eigenlijk veel te veel op haar bordje. Maar ze vond dat ze het aan moest kunnen. Maar eigenlijk liep ze helemaal over. En kostte alles haar steeds meer moeite.
En toen haar beste vriendin aan haar vroeg ‘hoe gaat het met je?’ zei ze ‘prima, alhamdulilah!’ maar diep van binnen wist ze dat ze dit niet lang meer vol zou houden. Dat ze op haar laatste reserves liep.
Maar ze pakte zich bij elkaar. Bleef het proberen, want hulpvragen voelde voor haar als falen, als een zwakte. En dat rijmde niet met de levensles die ze altijd van thuis had meegekregen: hulp vragen is voor zwakkelingen.
En ze ging door. Maar ze was iedere avond moe. Niet gewoon moe, maar echt doodmoe, helemaal op. Ze viel soms al tijdens het tv kijken in slaap op de bank. En dan voelde ze zich weer schuldig tegenover haar man, die ze alleen had gelaten. Na verloop van tijd hielp slapen ook steeds minder. Want ze werd moe wakker, met een zwaar hoofd van alle onrustige jachtige dromen. En dan moest de dag weer beginnen.
Herken jij dit? Heb je ook wel eens het gevoel dat het anders moet. Dat het anders kan?
Heb jij wel eens aan je beste vriendin gevraagd wat je het beste zou kunnen doen, zelf door ploeteren tot je erbij neervalt of professionele hulp inschakelen?
Hoe fijn zou het zijn als jij straks weer met een uitgerust en helder hoofd je dag begint. Omdat je tijdens je slaap goed hebt kunnen ontspannen, doordat je je knelpunten eens goed op een rij hebt gezet. En je stappen hebt gezet om onderliggende patronen aan te pakken. Waardoor je ook de moed kunt opbrengen om af en toe ‘nee’ te zeggen op je werk zonder schuldgevoel. Vanuit rust tegen je man kunt zeggen ‘sorry schat, ik heb het niet zo bedoeld”. Hoe zou dat zijn voor je?
En wees eerlijk, als het echt zo makkelijk was geweest om het allemaal zelf te doen, dan zou niemand meer stress hebben 😉. En ja, het is ook spannend om iets nieuws te gaan doen, want daarvoor moet je uit je comfortzone te komen.
Maar je hoeft het niet alleen te doen. Je mag hulp vragen. Hulp vragen is juist een teken van wijsheid. Het is de manier waarop je jouw persoonlijke groei versnelt!
Kijk maar eens naar wat de profeten (as) deden. De profeet Musa (as) vroeg om hulp van zijn broer Harun (as) toen hij het niet zag zitten om in zijn eentje zijn opdracht uit te voeren. De profeet Muhammad (saws) rende naar zijn vrouw Khadija (ra) toen hij dacht dat hij gek werd. En jij? Jij moet het in je piere eentje doen?
Misschien vind je het spannend om de eerste stap te nemen. Stuur me dan een berichtje. Dat kan al een hele opluchting zijn.
En weet dat duurzame groei per definitie ongemakkelijk en onwennig voelt. Dat is dus heel normaal.
Ik neem je mee, stap voor stap. In jouw persoonlijke ontwikkeling. Omdat jij het waard bent. Omdat Allah (SWT) vindt dat jij de moeite waard bent. Vind jij dat ook?
